تامین خواسته

 تأمین خواسته در حقوق ایران به معنای تضمین و تأمین خواستهٔ خواهان (شاکی) در دعاوی حقوقی است تا از انتقال یا اختفای اموال خوانده (طرف دعوا) جلوگیری شود. این اقدام معمولاً در مواردی انجام می‌شود که خواهان نگران باشد خوانده قبل از صدور حکم نهایی، اموال خود را جابه‌جا یا پنهان کند و در نتیجه، اجرای حکم به‌خطر بیفتد.

مهم‌ترین ویژگی‌های تأمین خواسته:
1. هدف: حفظ اموال خوانده تا زمان اجرای حکم.
2. درخواست کننده: خواهان (مدعی) می‌تواند از دادگاه درخواست تأمین خواسته کند.
3. شرایط:
– خواهان باید خطر تضییع یا تفریط اموال توسط خوانده را اثبات کند.
– در برخی موارد، خواهان باید وجه الضمان (خسارت احتمالی) بپردازد.
4. اقدامات تأمینی:
– توقیف اموال منقول (مثل خودرو، حساب بانکی)
– توقیف اموال غیرمنقول (مثل ملک)
– ممنوع‌الخروج کردن خوانده

مراحل درخواست تأمین خواسته:
1. تقدیم دادخواست تأمین خواسته به دادگاه.
2. ارائه دلایل کافیبرای اثبات خطر انتقال مال توسط خوانده.
3. در صورت موافقت دادگاه، دستور تأمین صادر می‌شود.
4. اجرای دستور توسط اجرای احکام (مثل توقیف مال).

تفاوت تأمین خواسته با دستور موقت:
– تأمین خواسته: برای حفظ اموال خوانده تا پایان دادرسی.
– دستور موقت: برای اقدام فوری (مثل جلوگیری از تخریب مال).

اگر خوانده محکوم شود، اموال تأمین‌شده برای اجرای حکم استفاده می‌شود؛ در غیر این صورت، تأمین لغو و اموال آزاد می‌شوند.